Inspiratie komt nooit vanzelf, je moet ergens beginnen. Maar waar? Waar begin je als de hele wereld en alles daarin kan dienen als inspiratiebron? Als je toegang hebt tot een onuitputtelijke bron van voorbeelden? Om niet overweldigd te raken is het voor mij van belang een houvast te hebben.
‘’Define an area as ‘safe’ and use it as an anchor.’’ (Oblique Strategies, 1975).
Een startpunt centraal stellen om vanuit daar los te komen. Mijn beeldend werk zie ik dan ook als een zoektocht waarin ik grip probeer te krijgen op mijn creatieve proces en de ontdekkingen die ik onderweg tegenkom. De startpunten die ik gebruik, kies ik intuïtief. Vaak vanuit een gevoel van nieuwsgierigheid.
Als docent vind ik het belangrijk kinderen plezier te laten beleven tijdens het maakproces en niet te focussen op een vastgesteld einddoel. Door de focus en het plezier te leggen in het creëren zelf zullen kinderen onverwachte ontdekkingen doen, wat hun nieuwsgierigheid en verwondering prikkelt. Zonder een vastgesteld einddoel leren kinderen te vertrouwen op eigen ideeën en zullen ze deze ideeën ook durven uiten en uitproberen.
Mijn visie op het stimuleren van plezier tijdens het maakproces is het aanbieden van een startpunt. Het is niet nodig kinderen te vertellen wat ze moeten maken, daar hebben ze zelf genoeg verbeelding voor. Toch kan alles in de wereld dienen als inspiratiebron, en dat is veel om uit te kiezen. Daarom vind ik het belangrijk kinderen een startpunt aan te bieden van waaruit ze kunnen vertrekken.
- SHARE THIS PROJECT:
