‘’I am like a passenger in my own psyche ’’, zoals de Amerikaanse kunstenaar Matt Mullican het verwoordt. Ik sta niet aan de oorsprong van mijn keuzen en handelen, ik ben slechts een begeleidend verschijnsel, de bemiddelaar tussen kunstwerk en toeschouwer. Hiermee ben ik als maker niet het middelpunt van mijn artistieke praktijk, dit is de materie, het kunstwerk. Ik ben geen heer in eigen huis, slechts een onderdeel, een schakel in het maakproces. Het artistieke proces staat in het teken van de ‘menselijke, psychische conditie’. Mijn ‘psyche’ is hét kernmedium van mijn werk.
In het atelier zoek ik naar een staat van ‘geleefd worden’, beïnvloed door alles om mij heen. De beelden die ontstaan zijn rauw, authentiek en oprecht. Ze worden een wezen op zichzelf. Een wezen waar we van kunnen leren en in gesprek mee kunnen gaan. Steeds treedt ik letterlijk in conversatie met dit wezen in de vorm van een performance.