Het Manifest bevraagt de rol van het atelier, de kunstenaar, de docent en de kunstenaar-docent om zo bestaande ideeën te ontregelen.
Veranderingen van rol en/of identiteit en de daaruit ontstane verwarring, spelen een grote rol in het werk van Lieve van den Bijgaart. Binnen het Manifest, wat een installatie, performance én persoonlijk statement bevat, bevraagt Lieve de rol van het atelier, de kunstenaar, de docent en de kunstenaar-docent om zo bestaande ideeën te ontregelen.
Na vier jaar studie wil Lieve, haar visie op Kunst én Kunsteducatie via het persoonlijk statement met de wereld delen: ‘’Ik ben kunstenaar. Ik ben docent. “Ik ben kunstenaar-docent, claimt Lieve, “Ik doorbreek kaders door hybride te werken; door in mijn beroepspraktijk niet alleen op maandag, dinsdag en woensdag docent te zijn en vervolgens op donderdag en vrijdag kunstenaar, maar door beide praktijken actief te integreren.” Doordat Lieve bereid is onderwijskaders (de muren van het schoolgebouw!) te doorbreken, vakoverstijgend te werk te gaan en zichzelf niet als docent maar als kunstenaar-docent ziet, wint zij vrijheid voor zichzelf en voor haar leerlingen én sluiten lessen beter aan bij de eigen leefwereld van haar leerlingen. “Want in die leefwereld buiten het schoolgebouw, zijn de vakken ook niet verdeeld in losse uren!” stelt Lieve.
Voor het beeldende werk van haar afstudeerprestatie ‘Manifest’ combineerde Lieve echte objecten, 'onechte' objecten en dieren met elkaar in haar ruimtelijke installatie, waardoor waarneming en interpretatie worden bevraagd. De live-performance, een voorgedragen fragment waarin dingen worden bevraagd in combinatie met het geluid van een gitaar, gepositioneerd tussen de objecten van haar installatie, werkt verwarrend en ontregelend.