Zeven vrouwen met ontblote borsten zitten ontwapenend en kwetsbaar tegenover Puk van de Wouw. Zeven vrouwen, onbekend voor elkaar en voor haarzelf, komen samen voor één dag. In de intieme setting van haar studentenkamer nodigde Puk de vrouwen uit om latex afgietsels te maken van hun borsten.
In haar feministische en activistische beeldende werk is Puk voortdurend bezig met de problematiek rondom vrouwenrollen en het vrouwelijke lichaam: Wat wordt van vrouwen verwacht? Hoe moeten vrouwen zich gedragen? Kunnen vrouwen zich misdragen? Waarom voelen vrouwen zich ongemakkelijk als zij naakt zijn? Wat betekent het vrouwenlichaam voor onszelf?
Puk onderzoekt in haar afstudeerwerk, wat bestaat uit latex- en gipsen afgietsels van vrouwenborsten, aangevuld met een gefilmde registratie van de intieme samenkomst en een gevouwen zine met foto-registraties, antwoorden op deze vragen.
Met haar beeldend werk wil Puk op een persoonlijke manier omgaan met deze complexe persoonlijke en culturele vragen. “De intieme setting, de onbekende ander en ik vormen een samenspel. Dit samenspel is een cruciaal en onmisbaar onderdeel van mijn werk.” Zegt Puk hierover. “Ik zoom met de fysieke mallen in op de details van het eigen lichaam waar we mee moeten dealen en registreer wat er gebeurt t.a.v. het gevoelde ongemak.” Als kunstenaar wil Puk een podium geven aan het onzichtbare, ongemakkelijke en soms onsmakelijke in het mens-zijn. Wat maatschappelijk problematisch is, poogt zij op individueel niveau, intiem en rechtstreeks in haar werk op te lossen.
Tijdens het maken van de afgietsels, wat als performance gezien kan worden, kon onderlinge vertrouwdheid tussen de vrouwen ontstaan, konden waardevolle gesprekken worden gevoerd en kon Puk haar gedachten over haar eigen werk ontwikkelen. Puk raakte, ten behoeve van de afgietsels, de vrouwen aan op intieme plekken. Voor Puk waren de aanrakingen zeer persoonlijke, spannende, intieme en bijzondere ontmoetingen met de vrouwen. Puk koos voor een huiselijke omgeving zodat ontmoeting en interactie tussen de vrouwen in een vreemde en toch ontspannen sfeer meer tot zijn recht kan komen. De aanvankelijke afstand die Puk en de vrouwen tot elkaar voelden, doordat zij elkaar persoonlijk niet kenden, veranderde volledig gedurende de dag.
In haar kamer ontstond geleidelijk een veilige, comfortabele en bevrijdende sfeer. Kijkend naar de latex en gipsen afgietsels valt op, dat er geen algemeen definieerbare vrouwenvorm bestaat, dat vrouwenlichamen divers zijn. In de warme beelden van de gefilmde registratie zien we dat de lichamen door iedere vrouw anders ervaren wordt. In de foto-zine valt op hoe ongemak, imperfectie en intimiteit van het vrouwenlichaam kleurrijk en sfeervol samenvallen.
- SHARE THIS PROJECT:
